Osoba, która amatorsko prowadzi samochód nie musi przejmować się tym, jak długo jedzie. Oczywiście zaleca się regularne wykonywanie przerw, ponieważ po pewnym czasie drastycznie spada zdolność koncentracji uwagi. To jednak, czy na postój się zdecydujemy zależy tylko od niej. W przypadku kierowców zawodowych czas pracy jest ściśle regulowany przez obowiązujące akty prawne.
Ograniczenia dotyczące czasu pracy kierowców mają zapewnić bezpieczeństwo wszystkim, którzy w danym momencie znajdują się w ruchu drogowym. Kierowca, który przestrzega zaleceń, może być pewny, że jego sprawność psychofizyczna będzie znajdowała się na właściwym poziomie. W efekcie będzie nie tylko doskonale postrzegał pojawiające się bodźce, ale będzie także potrafił na nie reagować w odpowiednim czasie.
Jak wyglądają limity?
Na chwilę obecną maksymalny czas prowadzenia takich pojazdów mechanicznych, jak autobus oraz ciężarówka nie może być dłuższy niż dziewięć godzin. Chodzi oczywiście o czas, który liczy się między przerwami. Bez względu na to, jaki pojazd kierowca prowadzi obowiązujące w Polsce prawo nakłada na niego konieczność robienia przerw co cztery i pół godziny jazdy. Przerwa musi trwać czterdzieści pięć minut, ale nasze prawo umożliwia jej rozłożenie na dwie. Wówczas jednak trwa piętnaście minut, druga zaś trzydzieści. W ciągu tygodnia kierowca może spędzić za kółkiem łącznie pięćdziesiąt sześć godzin. Kierowcy, którzy decydują się na łamanie zapisów dotyczących czasu pracy powinni być świadomi tego, że Inspekcja Transportu Drogowego w sposób wyrywkowy kontroluje tachografy, czyli te urządzenia, które rejestrują czas pracy kierowców zawodowych.
Odpoczynek dobowy
Czas pracy kierowcy to także prawo do odpoczynku. Jeżeli pojazd ma tylko jednego kierowcę, to regularny czas odpoczynku wynosi przynajmniej jedenaście godzin. Można podzielić go na dwa okresy. Wówczas jeden wynosi trzy godziny, drugi zaś dziewięć. Skrócony dobowy czas odpoczynku to natomiast dziewięć godzin. Trzeba jednak pamiętać, że można zastosować go tylko i wyłącznie trzy razy między dwoma okresami odpoczynku o charakterze tygodniowym. Jeżeli samochód ma dwóch kierowców, to trwająca dziewięć godzin przerwa powinna zostać odebrana w ciągu trzydziestu godzin od momentu, w którym kierowca zaczął prowadzić pojazd. Trzeba jednak pamiętać, że jeżeli jeden z kierowców z jakiegoś powodu nie będzie zdolny do prowadzenia samochodu, to przywilej ten nie może zostać zastosowany. Szczegółowe zapisy dotyczące dobowego odpoczynku kierowców znajdują się w ustawie o czasie pracy kierowców z dnia 16 kwietnia 2004 roku.
Przestrzeganie czasu pracy w przypadku kierowców ma ogromne znaczenie. Zbyt długie prowadzenie samochodu zawsze w sposób negatywny odbija się na kondycji psychofizycznej kierowcy. Im dłużej jedzie, tym jego zdolność koncentracji jest mniejsza. Znacząco obniża się także szybkość czasu reakcji. Nie trudno domyśleć się jak negatywne skutki mogą mieć tego rodzaju zmiany zachodzące w funkcjonowaniu osoby prowadzącej samochód.